باز شــــور مستی از سوسن بیان

                                          از ســـــحر خیزان عالم شد عیان

حرف عاشق پیشه را مسطور کرد

                                          جان آن انــدیشه را دســــتور کرد

از لب جام لبالب مستــــــــــی اش

                                       گفت زیبا گفته ای از هستـــــی اش

وصف شور و وصف حالات سرور

                                        وصف سیلابی که جاری شد ز نور

وصف خنده  وصف گریه وصف حال

                                     وصف شوریدن بدون قیل و قـــــــال

وصف آمیزش درون خویشتــــــــــن

                                      وصف او گشتن بدور از ایـــــن بدن

وصف چرخیدن بگـــــرد نور دوست

                                    وصف پیوستن به هرچیزی کزاوست

وصف غم های فـــــــــراوانی که داد

                                    وصف شادی در میـــــــــان غم نهاد

وصف ترس ووصف وحشت های غم

                                   وصف شــــــــادی گشتن غمها به هم

گفت او بسیـــــــــــــار وصف نازنین

                                 وصف زیبا آفریــــــــــــن درآن مهین

با چنین اوصاف زد زخـــــــمی به تار

                                 تارآن زیبا نشان شد پرهـــــــــــــــوار

سرکش و رند و خرابــــــــــــاتی شده

                                از پس شوقش همی لوتــــــــــی شده

بی مهابا می زند فریـــــــــــــــــاد ها

                                    رسم لوتـــــــــــــی ها شده در کار ما

سطرسطر خویـــــش را مسرور کرد

                                    زین سرو صـــورت دل خود تور کرد

گفت گر میـــــــدان کشی مارا چنین

                                 می زنم چرخ و بچــــــــرخانم زمین

گرخدائی تو ببین رقـــــــــــــص مرا

                                 رقص من سوراست نه رقـــــص بلا

جام در دستی بگیرانم زدســــــــــت

                                   می ننوشم بی تو ای مست الســــت

گرچه در آتش کشانی دائــــــــــــــماً

                                 لیک میسازم نمی ســــــــــوزم بدن

پس بچرخانی، بچرخـــــــــانم چنین

                                 زیرو رویش می کنم این سـرزمین

من که می دانی نه ام غیــر دوست

                                 من که هستم ؟نیستم غیر توپوست

من منم تا تو منی ای نــــــــــازنین

                                بی تو من هیچم و هچیم درکـــــمین

با چنین شوری که سوسن گل نمود

                               دامن غیرت زمرغ  دل ربــــــــــود

مرغ دل نجوا کنان پر شور شــــــد

                                 شور هستی ،نور مستی، سور شد

پرزنان واله شده و چرخی نمــود

                                    مثنوی آمد قلم  از دل  ربـــــــــود

چرخ چرخان می بشدانگشت دست

                                    تا بدانجائی که غیر از او نشســـت

دست افشان و غزل خوان باز شـد

                                     شور یاهو نغمه زن درساز شــــــد

گرد ساقی هو زنان جامی زدوست

                                می گرفت ونوش میکردش که اوست

ازسرصـــــــــبح فلق تا وقت  شام

                                   جام در کف ، با دوام و خوش خرام

گاه بوسه بر لب ساقــــــــــی نشان

                                    گاه غمزه از کمان ابرو عـــــــــیان

الغرض دائم دراو در سور بـــــــود

                                      سور و طور ونوررا دستور بـــــود.

این جهان دائم خمـــار روی اوست

                                        جان هر ذره بگوید دوست دوست...